Ik ontmoet jou graag in de arena

Mijn allereerste blog ooit... spannend! Als ik bepaalde innerlijke stemmetjes het hoogste woord bleef geven, kwam het er mogelijks nooit van. Bij deze, hier ga ik.

Ik ben ook maar een mens van vlees en bloed én kwetsbaar, net als jij als lezer van deze blog, toch? Met vooral ook veel gedachten, emoties en gevoelens. Die durven wel eens een loopje met mij te nemen. Met als gevolg gedrag waar ik niet gelukkig van word. Herkenbaar? Lees dan zeker verder.

'Het is niet de criticus die ertoe doet; niet degene die ons erop wijst waarom de sterke man struikelt, of wat de man van de daad beter had kunnen doen. De eer komt toe aan de man die daadwerkelijk in de arena staat, wiens gezicht besmeurd is met stof, zweet en bloed; die zich kranig weert; die fouten maakt, die keer op keer tekortschiet ... die, als het meezit, uiteindelijk de triomf van een grootse prestatie kent, en als het tegenzit, en hij faalt, in elk geval faalt terwijl hij grote moed heeft getoond.'

Dit citaat van Theodore Roosevelt kwam een jaar geleden een eerste keer op m'n pad. Zeer zeker kwam het toen al binnen. Vorige week kruiste het me terug, via het boek van Brené Brown 'Durf te leiden'. Nu pas dringt de volledige waarde tot mij door. Het vat zo krachtig samen wat ik met sparkl-IN in de wereld wil zetten. Niets is af, zal het wellicht ook nooit zijn. Alles en iedereen is in ontwikkeling, in transformatie. Met vallen en opstaan. Durven de arena in te gaan en jezelf te leiden, daar gaat het om.

Mijn innerlijke criticus kan druk aan het werk zijn.

Waarop is mijn gedrag dan feitelijk gebaseerd? Die gedachten en stemmetjes, zijn die wel zo, écht? Welke impact hebben ze eigenlijk op mijn doen en laten, wat er in mij omgaat? Hoe weerhouden ze me ervan datgene te doen wat ik wil doen? Wat kost mij dat? Wat laat ik liggen door bezig te zijn met wat anderen wel niet over mij (zouden) denken?

Het is zo makkelijk ons weg te stoppen achter god weet wat, of iemand met de vinger te wijzen, het niet 'goed' (genoeg) vinden,... Als je het mij vraagt hebben we allen de hand in eigen boezem te stoppen en eerst ons eigen werk te verrichten. Als individu, als team en als organisatie. En dit start altijd bij onszelf.

Te lang te klein. Zo was het voor mij.

Wat als het wél lukt? Als het wél goed genoeg is? Wat als ik als mens al waarde creëer, door gewoon te zijn? Wat heb ik dan te doen? Wat wordt er dan mogelijk? Voor mezelf, voor jou, jouw team of organisatie?

Ik kies ervoor moedig en kwetsbaar in m'n kracht te gaan staan. Jawel, in de arena. Ik geloof dat zo grootse dingen ontstaan. Zo wil ik ook anderen groter maken. En jij, waar kies jij voor?

En tuurlijk zal ik tekort schieten en fouten maken. Ik zal me vooral kranig weren. Geen zonzijde, zonder schaduwzijde. Let's sparkle!

Wat doet het citaat met jou? Ik hoor het graag!

Let's connect.